رازهای اتاق کوچک من

 

دست های من هنوز هم بوی خون می ده . دیشب خواب دیدم سینه هایت را فشار می دهم و از آن ها  

خون بیرون می زند. بعدش من گریه کردم اما تو فقط چشم هات را فشار می دادی روی هم  مثل همان 

 وقت هایی که گوجه سبز می خوردیم .

خون سینه هات شیرین بود ، نه اینکه بخوام بخورم ؛ فقط یک قطره اش پرید روی لبم .

نکند زبانم قرمز شده باشه ! ولی من نمی خواستم انگار مجبور بودم مثل وقت هایی که می گویی باید  

مشق هایم را بنویسم .

من دوست نداشتم تو دردت بیاد برای همین هم گریه می کردم .صبح چشم هام قورباغه ای شده بود .

تو فهمیدی دیشب خوب نخوابیدم ؛ فهمیدی ترسیدم اما هیچی نگفتی . مثل وقت هایی که برگه های 

 امتحان ریاضی ام را قایم می کنم زیر لباس هام تو کشو . تو خودت آن ها را می بینی ، من می فهمم  

که دیدی ؛ اما به من هیچی نمی گی .

صبح شلوارم را عوض کردم و گذاشتم توی کشو . مامان بزرگ رختخوابم را جمع کرد . من را زد ،  

آخه دوباره خیس بود .تــــــــازه گشنه رفتم مدرسه .گفت پسرهای بی ادب که صبحونه نمی خواهند . 

 تو می دونی من دیشب ترسیدم اما اون نمی فهمه .کاش سرش داد می کشیدی . مامان بزرگ می گوید :  

اگر من پسر خوبی بودم خدا دو تا بال به من می داد تا بیام و تو را ببینم .می گوید : اصلا چون من پسر 

 بدی بودم تو رفتی . اما تو که همیشه به من می خندی !

به خدا دلم نمی خواست دیشب از سینه هات خون بیاد . وقتی دست هام بزرگ بشه اونقدر سینه های  

مامان بزرگ را فشار می دم تا ازشون خون بیاد . هرچقدر هم داد بکشه ولش نمی کنم . صدای  

مامان بزرگ می یاد ؛ فکر کنم بابا آمده . اگر تو را ببیند ناراحت می شه . ببخش اگر لباس هام  

بوی خوبی نمی ده اما توی کشو هیچ کس تو را پیدا نمی کنه .

                                                                                                         دیبا سحرانگیز

                                                                                                      21 . مهر . 1387 

                                                                                                              دوشنبه