این را به خود نگیر

   

(احساس می کنم که تنم ساده می شود  

                در ازدیاد نمایاندن و وفور بیان )  

احساس بی حیا به تنم چیره می شود   

         من غرق خواهشم  . . . و تو در وحشتی نهان 

من عاشق و یله به هوای وجود عشق  

                 تو فکر شرم من . . . که مبادا نمانده آن    

ذهنت ز انحنا به خطوط شکن رسید    

                         من نیز در میانه ذهنت ؛ به سان آن .    

                  دوشنبه ۱۳.آبان.۱۳۸۷       ساعت : ۶:۰۰ بعدازظهر  

                        تنها جایی که آرام می نشینم و گوش می دهم.