با نام عشق تو

بنام آنکه همیشه هست .

 

تا چشم خود به سوی رخت باز کرده ام

                                                    صد نامه را به نام تو آغاز کرده ام

             دستم برای فاصله ها کوچک است و لیک

                                     من از هجوم فاصله پرهیز کرده ام

دور است قله ای که هدف بــــود در رهم

                                                         با نام عشق تو ؛ به سویش پرواز کرده ام

                          گفتند :عشق ما به وصالی نمی رسد

                                                     من تا وصال عشق تو اعجاز کرده ام

دست از طلب مدار ؛ صیاد شوخ چشم !

                                                                 من تا طلوع عشق تو صد ناز کرده ام

                         اوزان شعر من ؛همه از بهر عشق توست

                            من هفت قافیه بر تو ساز کرده ام . . !

                                                                    دیبا سحرانگیز

                                                 یک شنبه شب ، اتاق خلا ، 23 / 10 / 1386